• Home
• Nieuws

Zelfredzaamheid en zelfsturing: wie is de kip en wie is het ei?

Geplaatst door CorporatieMedia op Tuesday 26 September 2023

In de afgelopen jaren is zelfsturing een opkomende trend geweest, vooral binnen teams en organisaties. Maar wat betekent het precies om zelfsturend te zijn en hoe verschilt dit van zelfredzaamheid? In deze blog gaan we dieper in op deze begrippen en onderzoeken we hun onderlinge relatie.

Zelfsturende teams
Laten we beginnen met zelfsturing. Een zelfsturend team impliceert dat de teamleden in staat zijn om autonoom beslissingen te nemen en hun werkzaamheden te organiseren zonder constante directe sturing van een manager of coördinator. Echter, ze hebben wel kaders nodig en iemand met wie ze kunnen sparren. Zelfsturende teams opereren op een ander niveau en op een andere manier dan traditionele teams. Binnen een organisatie kunnen mensen zelfsturend worden gemaakt door ze te laten begrijpen wat van ze wordt verwacht, en hoe ze bijdragen aan het grotere geheel. Dit vereist een heldere visie en het besef dat hun inzet van waarde is voor het geheel.

Zelfredzame teams
Zelfredzaamheid daarentegen verwijst naar het vermogen van individuen om zelfstandig in hun primaire behoeftes te voorzien. Het gaat erom dat ze op eigen benen kunnen staan en niet afhankelijk zijn van anderen om hun zaken te regelen. Zelfredzaamheid heeft betrekking op het vermogen om te overleven en niet verloren te raken in de complexiteit van de organisatie. Oftewel: je eigen hachje redden.

Moet je zelfredzaam zijn om zelfsturend te kunnen zijn?
Het hebben van een zekere mate van zelfredzaamheid is inderdaad een belangrijk element om succesvol te kunnen functioneren in een zelfsturend team. Als iemand niet zelfredzaam is en voortdurend afhankelijk is van anderen, wordt het moeilijk om zelfsturing te bereiken. Zelfsturing vereist dat individuen verantwoordelijkheid nemen voor hun werk en in staat zijn om hun taken zelfstandig uit te voeren.

Een interessant voorbeeld is de situatie waarin een collega vertrekt en de taken moeten worden overgenomen. Dit gebeurde bijvoorbeeld bij een functioneel beheerder, die in praktijk veel meer verantwoordelijkheden had dan de functieomschrijving aangaf. Om het werk voort te zetten, werd besloten om de rollen die voorheen aan de functie waren gekoppeld onder de overige teamleden te verdelen. Door de taken te verdelen onder de teamleden kwam het hele team beter tot z'n recht, maar om te komen tot een goed functionerend team konden ze wel wat hulp gebruiken. In dit geval kwam BE Impulse in beeld om het team te ondersteunen en te begeleiden, zodat ze daarna zelfstandig verder konden. Dit benadrukt het belang van continu leren en verbeteren, waarbij externe hulp wordt gebruikt om zelfredzaamheid te bevorderen. Iets wat wij alleen maar toejuichen.

Conclusie
Kortom, zelfsturing en zelfredzaamheid zijn twee begrippen die complementair aan elkaar zijn. Zelfredzaamheid legt de basis voor zelfsturing, terwijl zelfsturing de verantwoordelijkheid en autonomie van individuen binnen een team vergroot. Het is belangrijk om te begrijpen dat beide concepten waardevol zijn en kunnen bijdragen aan het creëren van toekomstbestendige en succesvolle teams en organisaties.

Door te streven naar een balans tussen zelfsturing en zelfredzaamheid kunnen teams en individuen groeien, zich aanpassen aan veranderingen en een veerkrachtige werkomgeving creëren.

Bron: BE Impulse, Foto: BE Impulse