CorporatieGids Magazine

JUNI 2020 I 15 14 I CORPORATIEGIDS MAGAZINE Column Inclusie, het nieuwe verheffingsideaal? Het is onrustig in de VS. Burgers demonsteren tegen het voortdurende politiegeweld tegen zwarte Amerikanen, maar ook tegen de blijvende achterstelling en discrimi- natie die onder de huidige Amerikaanse president weer helemaal salonfähig is geworden. Dat raakt me. “Jij hebt daar als corporatiebestuurder toch geen last van?” vragen collega’s en huurders mij soms. Maar ook ik ben voor schoonmaker aangezien, afgeblaft in het kantoor waar ik directeur was, en door een rechter voor de dealende huurder aangezien bij een rechtszaak van de corporatie. Jaren geleden werkte ik in Amsterdam-West. Ons kantoor kampte met veel agressie incidenten die werden toegeschreven aan de moslimachtergrond en de macho- cultuur van veel van onze huurders en/of aan hun gebrekkige Nederlands. Ook ik dacht dat daar een kern van waarheid in moest zitten. Tegelijkertijd zag ik dat het in al die jaren dat het kantoor in de wijk stond nauwelijks gelukt was om collega’s uit deze groepen aan te trekken. Pogingen om dat te bespreken en doorbreken stuitten op verontwaardigde, soms gekwetste reacties. “Ik ben echt geen racist”, ”die mensen hebben de kwalificaties niet”, “ik ben kleurenblind hoor, ik zie geen verschil dus ik weet ook niet waar het aan ligt”. Waar het wel lukte, vertrok de nieuwe collega te vaak en soms heel snel naar een andere baan. ”Zie je, ze paste toch niet echt in het team!” In onze branche zijn mensen met een niet westerse migratieachtergrond zoals dat zo mooi heet bij het CBS, ondervertegenwoordigd. 14 procent van de Nederlanders hoort intussen tot deze groep. In de grote steden ligt dat aantal zelfs tussen de 20 en 40 procent. In de corporatiekantoren en zeker in het management is dat op een enkele uitzondering na, niet terug te zien. De taal en de opleiding zijn vaak het probleem niet meer. Toch vinden jongeren uit deze groepen lastiger een baan dan autochtone jongeren, ook bij woningcorporaties. Want we zijn niét kleurenblind en wel gevormd om op een bepaalde manier naar kandidaten te kijken. Een enkele keer is er die ene medewerker die steeds in publicaties van de corporatie opduikt om te laten zien dat het echt wel goed zit met tolerantie en inclusiviteit. Het gaat zeker niet altijd om onwil. Ik heb zelf ook lang niet onderkend waarom het niet voldoende lukt om mensen uit andere groepen te werven en vast te houden. Het antwoord is: omdat de omgeving niet verandert. Misschien is er geen sprake van wantrouwen of neerbuigendheid, maar wel van onbegrip van beide kanten. Dat je beiden Nederlands spreekt, betekent niet dat je elkaar ook begrijpt. Die barrière slechten vergt kennis, nieuwsgierigheid, tijd en geduld. En soms de bereidheid enig risico te nemen. Corporaties zijn maatschappelijke instellingen, ooit koesterden wij het verheffings- ideaal. Waarom dat niet afstoffen en op en andere manier weer inzetten? Juist nu! En echt, het betaalt zichzelf uit. In een werkomgeving waarin mensen elkaar op een natuurlijke manier ontmoeten, in de mogelijkheid simpeler te begrijpen wat je huurders beweegt; je hebt ervaringsdeskundigheid immers in huis. Bovendien levert het ook nog eens een mooie illustratie op voor de volgende brochure. Monique Brewster is directeur-bestuurder bij Woningcorporatie Woonforte in Alphen aan den Rijn