Meestal ben ik blij dat we in een polderdemocratie leven. Vooral als het om levensbeschouwelijke zaken, veiligheid en de energietransitie gaat. Stiekem, heel stiekem, droom ik af en toe dat we stoppen met het gepolder en dat we eindelijke eens aan het werk gaan.
Deze week weer eens een kop in het FD over de wooncrisis in de randstad. Dit keer moeten ook de schaarse weilanden het daar ontgelden. Volbouwen die hap, aldus Taco van Hoek, directeur van het Economisch Instituut voor de Bouw (EIB). Vanuit zijn oogpunt begrijpelijk. Helemaal bij afwezigheid van visie en daadkracht uit Den Haag.
Maar naar mijn mening is het niet de wooncrisis die ons dwars zit. Ja, sorry beste leraar, politieagent, brandweervrouw/man en zorgmedewerker op zoek naar een betaalbaar huis in de randstad. Jullie zijn de dupe van onhandige planning van onze overheden. Onze schaarse gronden worden volgeplempt met economische activiteit waardoor het wonen erbij in schiet.
In het Noordoosten beleven we het heel anders. We zitten namelijk te springen om meer economische activiteit. Hier slopen we tien huizen om er zes weer terug te bouwen. Ruimte genoeg om te ondernemen en om te wonen. Inmiddels ligt er ook asfalt genoeg waardoor de bereikbarheid beter is dan in welke metropool dan ook. Ok, het openbaar vervoer kan beter maar inmiddels ligt er wel nagenoeg overal glasvezel in de grond.
Miljoenen euro’s aan subsidies komen onze kant op om de economische activiteit te stimuleren. De foto’s van bewindslieden die handtekeningen zetten of linten knippen kleuren de sociale media. Regiodeals, woondeals en economische stimuleringsregelingen zijn sneller voorhanden dan een rol wc-papier bij de Aldi tijdens te coronacrisis. Stiekem denk ik wel eens dat die miljoenen bestemd zijn als zwijggeld.
Tijd voor drastische maatregelen door bijvoorbeeld bepaalde economische activiteiten in de overvolle en kostbare randstad te verbieden. Bijvoorbeeld logistieke activiteiten die veel vrachtverkeer aantrekken en de snelwegen verstoppen. Bijvoorbeeld door alle luchtvracht via Lelystad te laten lopen. Of dat we het verbieden om logistieke activiteiten te ontplooien in de buurt van snelwegen in de file top 10. Dat we de kassen in het Westland afbreken en dat de tuinders leegstaande kassen in het noordoosten van ons land gaan bevolken.
En investeer ook eens in snelle railverbindingen uit alle delen van het land met de randstad. Niet weer zo’n boemel waarvan de politiek vindt dat deze op elk dorpsplein moet stoppen. Nee, zo één die je in een halfuur van Eindhoven naar de Zuidas brengt. Zo’n trein die je in een uur en een kwartier van Groningen naar Rotterdam Centraal brengt. Niet van dat voorzichtige dus!
De crisis op de woningmarkt is eigenlijk een mobiliteitscrisis. We doen de verkeerde dingen op de verkeerde plekken. Hierdoor lopen mensen vast in de woningmarkt én op de arbeidsmarkt. Breng deze activiteiten naar gebieden waar grond en wonen betaalbaar zijn en waar voldoende mensen staan te springen om aan het werk te kunnen.
Verplaatsen van economische activiteit levert dubbel rendement op: Meer ruimte en minder woningzoekenden. Dergelijke keuzes vragen om lef. Daniël Lohues zegt niet voor niets: ‘Angst is voor heel even, spijt is voor altijd.’
Bert Moormann is directeur-bestuurder bij woningcorporatie Domesta.
Bron: Bert Moormann, Foto: CorporatieMedia
Wat is het toch ieder jaar een voorrecht om CorporatiePlein te mogen organiseren. En wat was deze 13e editie - afgelopen…
www.corporatieplein.nl
CorporatieGids Magazine Maart 2024 - Huurderstevredenheid Inhoud Cécile Engelsma (WormerWonen): Huurderstevredenheid draagt bij aan ons bestaansrecht…
Zoek en vind leveranciers en adviesbureaus die IT-diensten en oplossingen aanbieden aan woningcorporaties.
