Column: Waardevol werk

Geplaatst door CorporatieMedia op
 

Gedonder over de marktwaarde van ons zorgvastgoed. De ene taxateur vindt een vierkante meter zorgwoning twee keer zo veel waard als de andere taxateur. Beide hoogopgeleid. Beide gecertificeerd. Beide lid van dezelfde beroepsorganisatie. Beide werkend onder hetzelfde regime. Beide volgen hetzelfde handboek. Beide geloven in hun gelijk. Beide in de bloei van hun leven. Voor de goede orde; het gaat niet over tientjes, niet over enkele honderden euro’s, het gaat over veel meer. Per vierkante meter wel te verstaan! 

De echte waarde van een vierkante meter zorgwoning wordt de laatste tijd bepaald door de eenzaamheid van de mensen die er wonen. Het is waardeloos vastgoed voor mensen die hun appartement of kamer niet uit mogen. Voor mensen die bang zijn om besmet te raken. Voor mensen die nu even geen bezoek mogen ontvangen. Geen woord in het taxatieverslag over de echte waarde voor de mensen die er wonen. Een waardeloze taxatie daarom.

We bespraken het accountantsverslag. Ik vroeg de accountants of ze hun werk nog wel leuk vonden. ‘Ze vonden hun werk nog wel leuk’, mompelden ze. Ik zag ze schuchter opkijken vanachter hun laptop tijdens de videovergadering. ‘Elke idioot kan tegenwoordig bestuurder worden’, schoot er waarschijnlijk door hun hoofd. Ineens werd ze duidelijk waarom ik me zo druk maak over personen met verward gedrag. Puur eigenbelang van deze bestuurder inderdaad.

De accountant vindt ons in control. ‘Ze moesten eens weten wat we allemaal uitvreten als ze er niet zijn’, schiet er door m’n hoofd. Maar hiermee doe ik mijn collega’s te kort, die dag in dag uit zorgen dat we onze zaken op orde hebben. Collega’s die trouw alle gegevens aanleveren die de accountant vraagt. Collega’s die ervoor zorgen dat we de dingen goed doen. Dat we kunnen vertrouwen en sturen op de informatie die ze afgeven. Ze kregen, terecht, een dikke pluim van de accountant.

Continuïteit van de organisatie gaat in het accountantsverslag vooral over cijfers en waarderingen. Niet over publieke waarden. Niet over de waarde van een dak boven je hoofd als het leven even tegen zit. Niet over de vitaliteit van het personeel. Niet over de veranderende doelgroep in onze wijken. Niet over de onbetaalbare energietransitie. Niet over de wendbaarheid van onze organisatie in woelige tijden. Het woord huurder, of de context waarbinnen we ons werk doen, lijkt hun interesse niet te hebben.

Gelukkig zien ook opleidingen in dat het anders moet met het vak van accountant. Dat het werk betekenis kan krijgen, gewaardeerd wordt. En ik kan het niet beter verwoorden dan Hogeschool NHL Stenden in Emmen in de studiebrochure van de Minor Betekeniseconomie: ‘Er wordt tegenwoordig vooral gekeken naar de economische welvaart om te kijken hoe het met een land gaat. Maar als in Nederland de AEX boven de 600 punten uitkomt (Welvaart), de voedselbank de snelst groeiende bank is (Welbevinden) en de temperatuur stijgt (Welzijn). Dan verliezen wij toch een beetje de controle.’

De jaarrekening in haar huidige vorm is het topje van de ijsberg. Het is een weergave van een deel van de werkelijkheid. Het overgrote deel wordt aan het zicht onttrokken. Door te sturen op dit deel blijft de organisatie waardevol voor huurders, medewerkers en stakeholders.

Want, als bestuurder wil je toch niet worden vergeleken met de kapitein van de Titanic?

Bert Moormann is directeur-bestuurder bij woningcorporatie Domesta.

Bron: Bert Moormann, Foto: CorporatieMedia